W związku z zamknięciem platformy blog.pl na Onecie, przeniesione zostały z niego komentarze i widnieją pod postem jako jeden wpis mojego autorstwa
- Co to miało znaczyć? - wysyczał Itachi odwracając się do chłopaków, gdy tylko drzwi się zamknęły.
- Daruj sobie - odparł niechętnie młodszy Uchiha i powędrował do kuchni.
- Cała ulica widziała Cię w negliżu! Co ty sobie wyobrażasz? - zapytał panicznie i gdyby nie to, że gdzieś na górze leżał, niewydany jeszcze, egzemplarz jego książki, Sasuke mógłby pomyśleć, że jego brat martwi się o to, co pomyślą o nich inni.
- O co ci chodzi? Akurat ty najbardziej przejmujesz się zdaniem sąsiadów - burknął wyraźnie zirytowany i usiadł przy stole.
- Bo nie chodzi o mnie, tylko o ciebie! - warknął i położył z hukiem ręce na stole, wywołując u stojącego z boku Naruto, niekontrolowany podskok.
Czarne tęczówki podniosły się, napotykając zaciętą minę Itachiego. Przechylił głowę w bok i prychnął z niedowierzaniem.
- O mnie akurat się martwić nie musisz - odparł z cynicznym uśmiechem, odchylając się na krześle. Ten dzień naprawdę był pełen wrażeń. Czasami tęsknił za chwilami spokoju, na które mógł sobie pozwolić zanim spotkał Uzumakiego.
- Daruj sobie - odparł niechętnie młodszy Uchiha i powędrował do kuchni.
- Cała ulica widziała Cię w negliżu! Co ty sobie wyobrażasz? - zapytał panicznie i gdyby nie to, że gdzieś na górze leżał, niewydany jeszcze, egzemplarz jego książki, Sasuke mógłby pomyśleć, że jego brat martwi się o to, co pomyślą o nich inni.
- O co ci chodzi? Akurat ty najbardziej przejmujesz się zdaniem sąsiadów - burknął wyraźnie zirytowany i usiadł przy stole.
- Bo nie chodzi o mnie, tylko o ciebie! - warknął i położył z hukiem ręce na stole, wywołując u stojącego z boku Naruto, niekontrolowany podskok.
Czarne tęczówki podniosły się, napotykając zaciętą minę Itachiego. Przechylił głowę w bok i prychnął z niedowierzaniem.
- O mnie akurat się martwić nie musisz - odparł z cynicznym uśmiechem, odchylając się na krześle. Ten dzień naprawdę był pełen wrażeń. Czasami tęsknił za chwilami spokoju, na które mógł sobie pozwolić zanim spotkał Uzumakiego.
